[ Pobierz całość w formacie PDF ]
w trzy skarby: Buddę, Dharmę oraz Sanghę.
Aby zostać świeckim wyznawcą, trzeba mieć niewzruszoną wiarę w Bud-
dę, wierzyć w Jego naukę i stosować ją w życiu oraz miłować Braterską Wspól-
notę.
Zwieccy wyznawcy winni przestrzegać pięciu zakazów: nie wolno im
zabijać, kraść, cudzołożyć, kłamać ani oszukiwać, ani też używać środków
odurzających.
Zwieccy wyznawcy powinni nie tylko wierzyć w trzy skarby i stoso-
wać się do reguł, lecz również w miarę swoich możliwości powinni skłaniać
do tego innych w szczególności swoich krewnych i przyjaciół starając
się obudzić w nich głęboką wiarę w Buddę, Dharmę oraz Sanghę aby oni
również doświadczyli miłosierdzia Buddy.
Zwieccy wyznawcy winni zawsze pamiętać o tym, że wiara w trzy
skarby oraz przestrzeganie reguł umożliwi im osiągnięcie Oświecenia. %7łyjąc
w świecie pożądania, powinni wyzwolić się od ziemskich pożądań.
124
Powinni zawsze zdawać sobie sprawę z tego, że wcześniej czy pózniej
będą musieli rozstać się ze swoimi rodzinami oraz krewnymi i zakończyć to
życie wyznaczone narodzinami i śmiercią; nie mogą więc przywiązywać się do
spraw tego życia, lecz powinni przenieść umysł do świata Oświecenia, gdzie
nic nie przemija.
2. Aby świeccy wyznawcy mogli obudzić żarliwą wiarę w naukę Buddy,
ich umysły powinny napełnić się spokojną i niezakłóconą szczęśliwością, która
promieniuje na wszystkich dookoła i powraca odbitym blaskiem.
Duch wiary jest czysty i łagodny, zawsze cierpliwy wytrwały, nieskłon-
ny do sporów, nie przynoszący innym cierpienia; przypomina on zawsze wy-
znawcom o trzech skarbach Buddy, Dharmy oraz Sanghy. W ich umysłach
szczęśliwość powstaje samorzutnie i wszędzie mogą one znalezć jasność słu-
żącą Oświeceniu.
Ponieważ świeccy wyznawcy dzięki swej wierze bliscy są sercu Buddy,
są oni chronieni przed samolubstwem i przywiązaniem do tego, co posiadają;
są wolni od niepokojów życia codziennego i od obawy przed krytyką.
Nie lękają się oni śmierci, gdyż wierzą, że narodzą się w Kraju Bud-
dy. Ponieważ wierzą w prawdziwość i świętość Jego nauk, mogą bez lęku
i swobodnie wyrażać swoje myśli.
Dzięki współczuciu dla wszystkich ludzi traktują wszystkich jednako-
wo, a ponieważ nie mają uprzedzeń, każdy dobry uczynek jest dla nich czysty,
słuszny i przynosi radość.
Wiara ich pogłębia się, niezależnie od tego, czy życie układa się po-
myślnie, czy też los jest przeciwny. Jeśli są pokorni, stosują się do nauk Bud-
dy, jeśli ich myśli i czyny stanowią jedność, jeśli kierują się mądrością, a ich
umysły są niewzruszone jak opoka nieustannie zbliżają się do Oświecenia.
I nawet gdy zmuszeni są żyć w niesprzyjających okolicznościach, wśród
ludzi o nieczystych umysłach jeśli głęboko wierzą w Buddę mogą prowa-
dzić tych ludzi ku Oświeceniu.
3. Pragnieniem człowieka powinno być przede wszystkim poznanie Bud-
dy.
Człowiek powinien być gotów przejść przez ogień, gdyby mu powie-
dziano, że jest to konieczne dla osiągnięcia Oświecenia.
Usłyszenie imienia Buddy warte jest przejęcia przez świat pełen ognia.
Ten, kto pragnie stosować się do nauk Buddy, nie może być samolubny
125
ani uparty, lecz powinien być życzliwie nastawiony do wszystkich; powinien
szanować tych, którzy są godni szacunku, służyć tym, którzy są godni tego,
aby im służyć i być dobrym dla wszystkich.
Zwieccy wyznawcy winni przede wszystkim odpowiednio ćwiczyć swe
umysły, nie przejmując się poczynaniami innych. Powinni oni przyjmować
naukę Buddy i stosować ją w życiu, bez niechęci do innych nauk, nie ulegając
innym i nie zważając na inne.
Ci, którzy nie wierzą w naukę Buddy, mają ograniczone wyobrażenia,
a umysły ich są niespokojne. Ci zaś, którzy ufają Jego nauce, wierzą w wielką
mądrość i miłosierdzie, które obejmuje wszystkich, i ta wiara pozwala im nie
niepokoić się tym, co nieważne.
4. Ludzie, którzy słyszą i przyjmują naukę Buddy, wiedzą, że ich życie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]