[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Uderzył cię w brzuch? Niezle musieliście się
szamotać.
Chciał mnie kopnąć, ale uciekłam do sąsiadki...
Dziewczyna rozpłakała się na dobre. Krzyczał,
że następnym razem mnie zabije.
Następnym razem?
On uważa, że go zdradzam z jego kumplem.
Ale to nieprawda. Jest zazdrosny.
68 JUDY CAMPBELL
Wymienili oburzone spojrzenia, a Emma pokle-
pała dłoń pacjentki.
Nie myśl o tym teraz. Zaczniemy od rany na
policzku, więc leż spokojnie. Poproszę lignokainę
zaordynował Sean.
Emma z nieskrywanym podziwem obserwowała
go przy tej skomplikowanej pracy. Zakładał kolejne
szwy w ogromnym skupieniu, przez cały czas
omawiając każdy krok. W końcu wstał i wypro-
stował się.
Doktor Fulford, jak pani to ocenia?
Zwietna robota, doktorze Casey. Za kilka mie-
sięcy nie będzie ani śladu.
Pielęgniarz odwiózł Doreen do jednej z kabin.
I po co to wszystko? zadumał się Sean,
zdejmując fartuch. Zapewne wkrótce tu wróci
z nowymi poprawkami na obliczu, zrobionymi pięś-
cią ukochanego Lena. Tarł zmęczone oczy. Całe
szczęście, że mam wolny weekend. Na pewno go nie
zmarnuję.
Co będziesz robił?
Zapowiada się ładna pogoda. Mam ochotę po-
oglądać delfiny w zatoce. Jak one pięknie skaczą!
Widziałaś?
Nie. Ale wiem, że tu są.
Dożo straciłaś. A może byś się ze mną wybra-
ła? Przyglądał się jej badawczo. Zrobimy sobie
piknik. Wykąpiemy się w jakiejś małej zatoczce...
Kusząca i zarazem bardzo ryzykowna propozy-
cja! Byłoby bardzo nierozsądnie przystać na taką
wyprawę z Seanem...
PO DY%7łURZE 69
Z miłą chęcią. Bardzo mi się ten pomysł po-
doba.
Wobec tego przyjadę po ciebie jutro o dzie-
siątej.
Pierwszy punkt strategii sprawdził się, myślał
Sean, oddalając się szpitalnym korytarzem.
ROZDZIAA PITY
Dzień był piękny: bezchmurne niebo, morze bez
ani jednej falki, srebrzyście połyskujące w blasku
słońca. Emma niezadowolona stanęła przed lust-
rem. Gdyby padało, można by tę wycieczkę od-
wołać.
Głupia! Coś ty zrobiła? Umówiłaś się z nim
,,na delfiny ! Przez cały dzień będziecie tylko we
dwoje! Kretynka!
Westchnęła, związując włosy w koński ogon.
Jedno jest pewne: usiądzie w łodzi jak najdalej od
niego! Przecież mu jasno powiedziała, że nie chce
się angażować. Umówiła się z nim tylko po to, żeby
zobaczyć delfiny. Miejmy nadzieję, że on to zro-
zumie.
Wychodzisz, siostrzyczko?
Aż podskoczyła. W drzwiach ujrzała Charlesa
z Benem. Praktycznie już się przeprowadzili do
domu pani Fulford.
Kolega z pracy zabiera mnie na delfiny wyja-
śniła. Potrzebujesz czegoś?
On zawsze czegoś potrzebuje.
Obiecałem Benowi, żepójdziemy do wesołego
miasteczka na plażę, ale zostawiłem portfel w sta-
rym domu. Pożyczysz mi czterdzieści funtów?
PO DY%7łURZE 71
Tłumiąc westchnienie, wręczyła mu pieniądze.
Charles zawsze zapominał portfela.
Dzięki, oddam jak najszybciej.
Ciekawe kiedy, pomyślała.
Zdaje się, że zajechał twój kawaler zauważył
Charles, wyglądając przez okno. Niezła bryka!
To nie jest mój kawaler sprostowała. To
lekarz, kolega z pracy.
Zobaczymy, czy nam szczęście dopisze i czy
delfiny się pokażą mówił Sean, zmniejszając pręd-
kość łodzi. Patrz uważnie.
Jaką mamy szansę?
Pięćdziesiąt procent. Czasami zjawia się cała
rodzina i ich popisy można oglądać godzinami, ale
kilkanaście minut pózniej nie ma ani jednego.
Jak cudownie! rzekła rozmarzona. Jakby
szpital w ogóle nie istniał.
Ale istnieje. Popatrz tam, na górze. To jest
bardzo piękny budynek, a widok z jego okien jest sto
razy lepszy niż z Grand Hotelu w centrum Carrfield.
Nie widziała jego tęsknych spojrzeń. Gdyby tylko
zechciała mu zaufać, zamiast żyć wspomnieniami
tego niegodziwca, który ją tak bardzo skrzywdził.
Teraz sprawiała wrażenie bardzo szczęśliwej. Ma-
rzył, by zawsze taka była.
Sięgnął po lornetkę.
Widzisz coś? zapytała.
Wypatruję jakiegoś ruchu pod samą powierz-
chnią wody. Przejmij ster, to się skoncentruję.
Przesiadła się i posłusznie chwyciłakoło sterowe.
72 JUDY CAMPBELL
Sean był teraz bardzo blisko. Miała tuż obok jego
muskularne nogi. Zauważyłabliznę na kolanie. W pe-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]